Mahler benim için zor bir besteci. Romantizm ile modernist klasizm arasında geçişi benim gibi bu konuda ihtisası olmayan birisinin bile ayırt edebileceği bir şekilde ifade eden bestecinin durduğu temel yine de daha çok romantizm tarafında. Bu demek değil ki kendini amaçsızca duygulara teslim ediyor, tam tersine ince ayar eklektik bir inşanın entelektüel tecrübesine bizzatihi tanık oluyoruz. Daha ilk parçada hınzır ve yaramaz ve cıvıl cıvıl bir çocuksuluğu temsil eden motif parça boyunca da belki de gereğinden fazla, albüm boyunca da farklı ama benzer duygular uyandıran diğer motifler gibi sıkça tekrarlanıyor. Yavaşladığı anlar haricinde bu Peter Pan havasına çok tav olduğum söylenemez. Çocukluktan yaşlılığa hayat dömgüsünü işleyen senfoninin 20 dakikalık son parçası ise dalgalı deniz gibi karanlık ve çalkantılı ve gürültülü. Besteci Mahler de Concertgebouworkest Amsterdam'a şeflik eden Bernstein da bu zıt duygu yoğunluğunu dinleyiciye hissettirmekte başarılı.
7,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder