Misal çok sevdiğim Amon Amarth kendini tekrarlaya tekrarlaya tükeniverdi. DT de değişik bir güzergahı takip ediyor, endüstriyel, gotik ve melodik tınıların zeminine uğradığı salınımlar temsilinde inişli çıkışlı bir seyir sergiliyor. En az sevilen değil belki ama nispeten en az ilgi gören çalışması bu grubun. Tabi bir bakıma yeni olması bunun bir sebebi olabilir. Diğer bir sebebi de grubun keyboardlarla süslü temiz vokalle örülü melodik orta dönemini hatırlatıyor olması. En azından benim çok da beklediğim bir hamle değildi lakin şimdi düşününce de gidişat kendini belli etmiş sanki. Güçlü ve çok kolay adapte olacağınız melodiler, leziz sololar, güçlü vokal, A Drawn Out Exit kaydımızın artıları. Kimi zaman abartıya kaçan melodramatik atmosfer, eskileri fazlaca hatırlatması, bazı parçaların verse kısımların tekdüzeliği ki bu albüme özgü bir şey değil aslında bu durum ve melodilerin belki de çok akla kazınması da eksileri. Kısacası her şey olması gerektiği gibi.
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder