Altyapıda dark folk ve black metalin olduğu bu doom metal çalışması melankolik melodileri ile grubun başyapıtı olarak değelendiriliyor. Daha önce dediğim gibi uzatılmış notalar, ağdalı armoniler, kendine zarar içe doğru ağıtlar bana pek hitap etmiyor, şaka değil klostrofobim var. Birebir benzeşmese de My Dying Bride ve Agalloch dinlerken de benzer bir ruh haline bürünmüştüm. Bir funeral doom örneği dinlerken ne hissederim bilmiyorum, renkler ve zevkler meselesi. Maskeyle yolculuk ettiğimiz şu günlerde Ode to Melancholy dinlerken daha da boğuldum. Ancak çok tatlı riffler ve fikirler barındırdığı da bir gerçek. Aradığınız buysa, aralarda akustik gitarlı pasajlara da ölüp bitiyorsanız işte bu tam size göre.
6,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder