Nirvana, metal müziğin sönümlenişiyle sonuçlanan saldırının koçbaşı görevini üstlendi. Hıhımm. Evet, besteleri popüler formüllerden oluşuyordu ve çıktıkları dönemde gençlerin duygusal manipülasyonuna vesile olmuşlardı. Yırtık pırtık giyiniyorlardı, bir de kirlilerdi, kafalaı gidikti. Bu albümde de performansları teknik beceri göstermekten uzak, akor üzerine akor. Müzikalite eksikliği. Felan felan. Şimdi rock namına etiketlenen gruplara bakıyorum, bir de Cobain'in mikrofonunda olduğu Nirvana'ya. Adam, kendi kafasını uçurdu, daha ne kadar samimiyet sorgulayabilirsiniz. Ağlamayın ve elinizdekinin kıymetini bilin. Çünkü her şey çok daha kötü olacak.
Albümün ilk yarısı artık fazlasıyla kulağımızın aşina olduğu şarkılardan oluşuyor. Smells Like Teen.., In Bloom, Come As You Are, Breed, Lithium.. Diğer yüzü de aslında kötü değil. Tüm yırtıcılığıyla Lounge Act, Stay Away, neyse hepsini saydırmayın şimdi. Yıllar yıllar sonra tek eleştirebileceğim şey ilk yüzündeki şarkıların artık dinleme sayınıza da bağlı olarak kendini bayağı bayağı eskitmesi.
9,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder