3 albümüyle kısacık ömürlerinde thrash metal dünyasını kasıp kavuran grubun son ve nihai çalışması. Anlayacağınız dağılmış bulunmaktalar. Thrash'in teknik takımında yer alıyorlar. Progresif, death (vokalin Chuck Shuldiner'i andırması sağolsun), gotik ve black metalin izlerini sürmek mümkün bu uzun kayıtta. Konu teknik ve thrash olunca biraz şüphelenmedim değil. Zira melodik ve gruuvi şeyleri tercih ederim genelde. Hakikaten de bana yüzde yüz hitap edebildiğini söyleyemeyeceğim. 60 civarı. Ayrıca kadın vokallerin devreye girdiği anları pek bir yabancıladım. Sözleri okumadım ama evrende geçen, bayağı derin bir hikayeden bahsedildiğini duydum. Bu da bestelerdeki epik tatla başat bir konum sergilemekte. Dinlemesi hoş olsa da dediğim gibi bana hitap etmediğinden dünyamı değiştiren bir kayıt olmadı. Ama no panik. Dream Theater bile beni öyle böyle etkilemediyse, öyle böyle etkilemedi derken etkilemedi yani, sorun bende. Önümüzdeki maçlara bakalım.
7,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder