Karın bastırdığı bitmeyen 2016'nın şu son günlerine (bitiyormuş gibi yapıyor besbelli) çok yakışan bir kayıt bu. İlk albümdeki elektronik denemeleri belki de benzememe gayretini geride bırakıp eski Anathema'nın karanlık dramasını tekrardan canlandıran atmosferik rock çalışma için progresif rock da deseler de atmosferik tabiri garip kaçtığındandır kulaklara. Biz varolmanın acısını çekenler, anladık sanırım birbirimizi. Yalnız şöyle bir sorun var: üç beş kişi bi köşeye sıkıştırmış sizi, bacağınıza götünüze karnınıza yumrukla tekmeyle girişmiş. Yarım saat boyunca yediğiniz dayak artık vız geliyor. Diyorsunuz, arkadaş kafamı gözümü de patlatın artık, ne çile çektim elinizden. Hülasa, şarkılar süründürüyor ama nihai vuruşu yapmaktan da imtina ediyor. Parçala Antimatter!
8.0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder