Progresif metalin kilit isimlerinden biri olan bu grubu doğru dürüst ilk kez dinleme fırsatı buluyorum. Çok da etkilendiğimi söyleyemeyeceğim. Daha doğrusu kafamı karıştırdı biraz. Keyboardun öncü kuvvetleri oluşturduğu neo-klasik power metal etkili erken dönemleri kulağıma daha bi cazip geliyor. Buradaki çift cdden oluşan albüm ise modern soğuk bir sounda sahip biraz senfonik biraz gruvi metal (amerikan trash etkili power , süt küpüklü krema üzerine karamel soslu yumuşatılmış içimiyle keyifli mocha, artık türler de böyle tarif ediliyor, peh!) rüzgarından besleniyor. Evet bu albüme adını veren parçada bu formüla iyi işlemiş görünebilir. Ama hiç de hazetmediğim modern duygusuz kaydın güçlü vokal ile sert müziğin uyuşamaması gibi bir durum yarattığını görebilmek kolayca mümkün bir hale alıyor. Dinlediğimiz bir Septic Flesh olsa tam da yakışan atmosfer bu diyebiliriz. Bu tarz müzikte ise sadece sunulan bir seçenek olmuş. Şarkıların yarısında o güçlü vokalle desteklenen vörs kısımları beklentiye soktuğu kadar etkileyici nakaratlara bağlanamıyor. Ve maalesef güzel nakaratlar da power metal kaidelerine bir taş daha ekleyemiyor. Allah aşkına!, şu sözlere bakın ve kararınızı siz verin. (en aşşağıya canım) Profesyonellik ve tecrübe bir yere kadar. İşin ilginç yanı bu albüm de grubun beğenilen eserleri arasında yerini alıyor. O kadar eleştirdim ama elbette güçlü, sert, tastamam metal tavırlarını reddediyorum anlamına gelmiyor. Ne bileyim, saf ya da modern etkili bir progresif metal benim tarzım değil.
I close my eyes lost in a memory
Just like a candle in the wind
What could have been, with just one kiss goodbye
You spread your wings to fly
Far away, somehow, someday you will understand
I hope you'll understand... someday
7,50++/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder