Spente le Stelle isimli şarkısıyla bir dönem tvlerde bile boy gösteren sanatçı soprano ses kuvvetiyle bu ilk albümünü97 e kaydetmişti. Bu tarz vokal, parça bazlı kısa sürelerde her ne kadar melaike gibi tınlasa da tüm albüm boyunca aralıksız dinlemenin zorluğu mevcut; işte bu durum çeşitli atraksiyonlarla engellenmeye çalışılmış. Özellikle pop altyapısı ile bir tür modernizm, 90'lar, gayet net duyuluyor. İntro ve sözsüz diğer birkaç ara geçiş, erkek koro desteği de albümü çeşitlendiriyor. Muhteşem ötesi Spente le Stelle kıvamına yakın bir kaç parça da yer almakla birlikte bütün bu çabalar en azından benim albümü kolay dinlememi sindirebilmemi sağlamıyor. Tamam, klasik müzik dinlemeye başladık da operaya daha yolum var.
Miserere, Venere de ayrı bir şık..
7,75-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder