Kapağındaki çocuk resmine tezat sound olarak gayet yaşlı, 70ler tınlayan bu EP albümün aslında cover parçalardan oluştuğunu bilmiyordum. Ben de kendi kendime neden grup Led Zeppelin'e benziyor diyordum. Kısaca hard rock'ı nostaljik yadediyoruz. Ancak 7 bölümden müteşekkil albüme adını veren 23 dakikalık şarkı gayet keyifli. Ardından 10 dakikalık bir Elton John parçası yer alıyor, Elton John bu tarz söylermiymiş? demekki.. Sonracııma Deep Purple ve Led Zeppelin potporisi, potpöri, pötpörü, petibör, hay nasıl söylenip yazılıyorsa artık, ile kalmıyor, albüm 10 dakikalık içinde yok yok bir potpöri ile sonlanıyor. Yokları değilde varları sayarsak Pink Floyd, Kansas, Journey, Queen, Genesis ve Dixie Dregs (hah bunu hiç duymamıştım işte). İnişli ve daha az inişli yoğun bir haftayı bu güzelim cuma ile sona erdirmenin kıvancını yaşarken grubun bu albüm ile beni zorladığını söylemem lazım. Olumlu anlamda. Neredeyse 8.7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder