Prog rock'dan anlamam. Ama anladığım kadarıyla bugün iki şıkka ayrıldıklarını söyleyebilirim. a) Atmosferik bir sound etrafında kümeleşen birbirine benzeyen ve bu tanımı etiket gibi taşıyanlar b) progresifliğin manasını yaşatıp deneyselliğe eğilenler. Eski bir thrash grubu olan Nekropsi ki bu albümdede thrash ve ilginçtir death geleneğini özellikle ritimler üzerinden devam ettiriyor, ikinci kümede yer alıyor. Ah lar hey heyler dışında sözsüz icra edilmiş parçalardan oluşma albümün diğer bir dikkat çeken tarafı yerel musiki etkisini kendi soundları içinde ayrılamaz biçimde sentezleyebilmeleri. 73 dakikaya varan sürelerinin yanında hafiften saykedelik icra dinlemeyi bence zorlaştıran etkenler. Bir noktadan sonra banane yahu diyorum açıkcası. O vakte kadar mutlaka kulağınıza bir yerlerden çalınmış olan Efsane ve açılış parçası Crying Game'den aldığım hazdan mutlu mesut olduğuma şükrediyoruz. Açıkcası ilginç fikirlerin ilginç icrasının yanısıra beste olarak da bazı güçlü anlar (Hindu, Ateist, Yollar) dışında bana pek de hitap etmeyen bir albüm.
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder