Bu sene indie rock camiasından çıkan ilginç albümlerden biri The Antlers'a ait. Bir adam ve kemik kanserinden hastanede ölümü bekleyen karısını (hastabakıcı da var aslında, sözler kaliteli ve karışık biraz) işleyen trajik ve gerçekci bir konsepte sahip albümün soundunun da o ölçüde dramatik olmayacağını söyleyemeyiz elbette. Karanlık atmosferik ve dramatik synth yer yer müziğin ve özellikle de zayıf, derken kırılgan kastım, vokalin önüne geçiyor. Ama baskın melodiyi alt edemiyor. Bu konuya tekrar döneceğim. Konsept ve müzik ne kadar uyumlu olsa da ben daha göze batıran arabesk bir yaklaşımı sevdiğim için yeterince melodramatik bulamadım. Bununla birlikte alelade bir albümden çok sözlerini okuyarak takip edeceğiniz bir projeye benziyor bu çalışma. Kıymetini anlamak için biraz vakit ayırmak gerekli yani.
Beni bu albümde rahatsız eden şey endüstriyel derecesinde soğuk ve hissiz sythin rolünün abartılması biraz. Tamam sıcak bir hastane ben de görmedim ömrühayatımda ama yine de... zaten kullandıkları piyano, akustik gitar ve ecnebice horn denilen trompet?(hiç ayırt edemem seslerini vallahi) gibi enstrümanlara ağırlık verseler daha hoş olurdu gibi. O zaman da atmosfer nasıl olurdu kim bilir? Güzel tarafı ise güzel bir melodi bulmuşlar ve bu melodiyi albüm boyunca değiştire değiştire kullanıyorlar. Hmm kulağa o kadar da güzel gelmiyor... Kettering gibi bir baladdan Sylvia gibi tek düze hareketli bir parçaya, Bear gibi folk etkili bir parçadan , basit ve tekrara dayanan etkileyici Two'ya kadar. Böylelikle sevdiğim şarkıları da saymış oldum. İşte bu melodi sayesinde dinlemek biraz daha kolaylaşıyor.
7,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder