90'larda moda olan hardcore/rapcore/modern trash etkili nu metal gibi bir tarzla iştigal etmiş bulunan grubumuz daha önce saydığım Çilekeş, Manga,vs. gibi rock türevlerinin daha sert bir versiyonunu oluşturmakta. Şöyle objektif bir açıdan bakarsak pekçok özelliğiyle vasat bir albüm. Malzeme orjinal değil, duyduğumuz bildiğimiz şeyler, kayıt kalitesi eh, vokal ya da enstrümanlarda olağandan farklı , grubu sırtlayıp götüren bir nitelik yok, sözler basit , felan da filan da. Amma vede lakin albümdeki enerji, sounda güzelce yedirilmiş egzotik melodiler gerçekten başarılı. Ayrıca belki de sadece benim farkettiğim çok ince bir melankoli mevcut. Beni de tavlayan işte bunlar oldu, sayın seyirci.
Dirge zaten az çok piyasayı takip edenlerin de aşina olduğu , brütal vokallerdeki irrite edici tıslamalara rağmen muhteşem bir parça. Albümdeki tek türkçe parça Kanma arkaya döşenmiş eski Mısır melodisi ile , Hold Up nakaratıyla dikkat çekiyor. My Obsession, kusurlu olduğu için gözünüze daha da güzel gözüken bir sevgili gibi. Heh he abartı oldu biraz. Valentine'deki gitar tonunu da çok sevdim, solosu çok sönük olmasına rağmen. Nihayetinde kulağıma kötü gelen bir parça olmadı.
Evet onlarca eleştiri getirebilirsiniz gruba. Lakin benim "amatörüm amma samimiyet bende" kotama girerek beğenimi kazanıyorlar.
8,0/10
Alamet-i farikası düşük kaliteli prodüksiyon, bol tekrar tremolo rifler , pataküte bateri, soğuk ve ürkünç atmosfer, cızırtılı gitar gibi özelliklerin dibine vurduğu bu albümden herkesin hoşnut kalabileceğini söylemek zor. Herkes=her metal dinleyen, önceki iki Darkthrone albümünü sevmese de dinleyebilir, ama bu albümde daha teknik hopidik süprizlerle dolu bir tarzı sevenler kesinlikle ayılıp bayılacak.
