Bodoslamasına girersem mevzuya Theatre of Tragedy'nin beauty&beast tarzı gotik metal janrında yayınladığı bu ilk albüm kubbede hoş bir sada olmanın ötesine geçemiyor. Bu arada 100 kişiye beauty&beast nedir diye sorduk ve cevap verebilen hedef kitlemiz insanoğullarından 3 değişik cevap aldık.
-Eveeeet, küçüklüğümüzde böyle bir masal vardı de mi? diye yayvan yayvan cevap veren bir kesim
-Vayt, ne güzel diziydi değil mi? 80'lerde yeraltında saklanan aslankafa bir adam vs... sizin alnınızdan öperim! Ama doğru cevap bu da değil maalesef.
Az bir azınlık ise bize beauty&beast vokali için gerekli öğeleri sayacaktır. Bir adet deve boyunda, kıvırcık ve uzun saçlı , pörtlek suratlı ve böğürmeye yatkın adam. Yaratığımız bu oluyor. Yanına melek sesli, gotik makyajlı, pofuduk elbiseli bir hatun. Güzelimiz de bu. Atmosferik klavye nağmeleri ve doom-death ritimleri ile birleşince içinde pek çok grubu sayabileceğimiz bir janr ortaya çıkıyor. Vakti zamanında bu tarza yakın Tristania, Dismal Euphony gibi grupları dinleyip The Gathering'in ilk albümüne de kulak verdiğimde ve neticesinde bünyeye sıkılmalar nüksedince oluşturduğum bir sonyargıyla bu tarzın halihazırda kısıtlı yaratacılığının tahmin ettiğimden de zayıf olduğunun farkına varmıştım. Büyüttüğüm bu çekinceleri aşmama, bentimi çiğneyip geçmeye maalesef bu albüm yetmedi. Olumlu yanları hiç mi yok? Liv'in vokali, birazcık A Distance There Is... ki piyano ve soprano ağırlıklı ; Hollow Hearted, Heart Departed ve Dying- I Only Feel Apathy parçaları ve albümün kötü parça içermemesi.
Nalet olsun şu Rusların demodan single'a koleksiyon tatında bastığı MP3 CDlere.
.
6,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder