JP'nin okuduğum/duyduğum kadarıyla en iyi albümlerinden biri olarak lanse ediliyor. Bir de biz bakalım.
The Hellion introsu ve ardından başlayan Electric Eye, gaz bir albüm başlatmak için gerekli ikili ödülü gibi saçma bir şey olsaydı, kesinlikle gruba büyük ödülü kazandırırlardı. Yalnız bu girişle albümün geri kalanı için beklentiler çıtası, yukarıda bir yerlere uzatılıyor.
Ve takip eden Riding on the Wind sert bir parça olmasına rağmen yükselen beklentileri karşılayamıyor. Bloodstone orta sertlikte hızda bir parça öncekinden daha iyi özellikle basit korosu ve sololarıyla. Tam 80'lerin baladı tarzında, ama ağlayan sızlayan türde değil, (Take These) Chains'i gerçekten beğendim. Yine aşkdan sözeden melodik metal tarzında Pain and Pleasure'ı da dinlemek oldukça zevkli. Albümün adını aldığı şarkı ise Halford'un tiz vokaliyle hızlı hatta speed tarzında. Albümün en iyi parçalarından biri ise You've Got Another Thing Comin'. Halford'un bu albümde vokalini çok iyi kullandığı gerektiğinde tiz çığlıklarını, gerektiğinde cool, umursamazca söyleyişine tanık oluyoruz. Gayet güzel. Fever ise belki de nakarattan dahi daha dinlemesi zevkli verse kısmı ve Scorpionvari girişi ile albümün en iyi şarkısı. Ya da Electric Eye ve You've got... ile beraber ilk üçte. Neyse.. Albüm başladığı gibi dinamik ama aynı kalitede olmayan bir tarzda Devil's Child ile sonlanıyor.
Lakin verdiğim puan 9 etmez. Bu albüm 80'lerde metal piyasasında devrim etkisi yapmış olabilir. Ama benim baktığım pencere 2. milenyumdan açılıyor. (Hani uçan arabalarımızla yüzlerce kat gökdelenlerin arasında seyahat edip, aydaki üslere turistik seyahat için roket havaalanlarında kuyruk bekliyor olacaktık!!) Zaten objektif olacağımı da söylemedim.
(8,75 / 10)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder