Beirut iyice olgunlaşmış, hayata olumlu bir pencereden bakıyor. Albümü de kaydettiği İskandinavya'nın bir köşesinden o güzel ambiyansı dinleyicisine taşıyor, bir de sıkıcılığı... Bestelerin de büyük bir kısmının orada yazıldığı belli. Hala trombona üflüyor ama bu atmosferin ayrılmaz bir parçası, lokomotif değil uzun süredir. Bir iki şarkıya ayrıca renk kattığı doğrudur. Albümün genel olarak arka fonda meditatif bir amaca hizmet ettiği gerçeği de öyle. Ama fazlası yok maalesef. Ne o kadar yaşlandım ne de kanım bu kadar yavaş akıyor.
6,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder