Brezilya her zaman süprizlere, sürprizlere, söpörizlere gebe. Progresif ve sayko rock türünü Amazon şamanizmi ya da animizmi gerçekten bilmiyorum, ile deneysellik tabanında harmanlayan ilginç bir çalışma olduğu doğrudur. Ormandaki kuşların ciyaklamaları bile adamın çığlıkları aslında. Bu bakımdan Lula beyin şarkı söylemediği anlar daha iyi. Flüt ve akustik gitarlı kısımlar dinlenebilirliğin ötesinde gerçekten ve de hakikaten de hoş. Şarkıları ateş, hava, su, toprak öğeleri altında toplamış. Aslında kayıtta yazan isim İspanyollardaki gibi uzun bir isme sahip bir sanatçıyı imlemiyor. Lula Cortes biri, Ze Ramalho başka biri. Bu konuya da açıklık getirdikten sonra albümün zirvesinin 8. parça olduğunda mutabık kalabiliriz. Ve kategorilerden de su candır.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder