İstanbul içinde karayolu seyahatinin çılgınlık seviyesine geldiği son zamanlarda raylar üzerinde taşınırken okumaya elverişli cep boyutunda kitaplara düşkünüm bu aralar. Seveceğimi düşündüğüm yazar Tolstoy'un (Anna Karenina gibi bir başyapıtı referans alıyorum) otobiyografik özellikler taşıyan üçlemesinin ilk eseri çocukluğunun izlenimci etkilerini okuyucuya taşıyor. İzlenimci, çünkü genel bir kurgu yok. Farklı anılar ve kişilerin çocuğun duygularında, düşüncelerinde yansımasını okuyoruz. Aristokrat bir ailenin çiftliğinde kardeşleri ile birlikte, dadıları, mürebbiyeleri, serfleri ile büyüyen saf bir çocuk. Ta ki çocukluğun sona erdiği o elim ana kadar. Gençliğine tekabül eden, mantıklı olarak, bir vakitte ilk kaleme aldığı eser olmasından dolayı olgunluk çağındaki ustalığı beklemek haksızlık olur. Amma emarelerini erkenden gösteriyor. Ve güçlü bir çıkış olarak tarihte yerini alıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder