Hiç beklemediğim anda kalbimden vurulmuşa döndüm. Ne albüm ama. 2010'ların en iyi gotik doom albümlerinden birisi bence. Hatta iddiamı bir adım öteye taşıyayım müsadenizle. Orama'dan bile iyi mi ne. Ve değeri bilinmese de grubu bir adım daha öteye taşımış sanki. O doksanların havasını taşıyan , sert ve melodik seslerle melankoliyi tattıran, köklerde death metali de duyduğumuz şirin şey. Benim beğenime çokça hitap etmekte. Piyanolu felan geçişlerde var. Biraz tekdüzelikten muzdarip, minimal ve bol tekrar, teknik bir şey de beklemek saflık olur. Atmosfer işte, arada parlayan basit ama vurucu tonda az rifler ve sololar hep bu atmosferi güçlendirme amacıyla çalışıyor. Keman duyuyoruz arada bir, bak bu mühim ve kadın vokal yok.
8,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder