Biraz görev icabı oldu zira bu albümdeki her şarkı zaten türün klasikleri arasında yerini bulmuş durumda. Speed King ve Child in Time bilinenler arasında olsa da diğerleri de çok farklı değil. Bu onyılın penceresinden objektif bir bakış açısıyla parçaların dönemin saykedelik etkisiyle özellikle sololarda o da bazen, yoksa sıkı ritimler ve bestecilik de çok belirgin, dağınıklık göze çarpıyor. Tek tek parçaları dinlerken farketmesek de, fark etsek de parçaların karakterizasyonuna bağlasak da bir albüm içinde toplu halde dinlenince zihninizin de biraz dağılması oldukça normal. Bir de nasıl bir versiyon dinlediysem artık, yüzyıllık felan olsa gerek. Kirli tonlar, cazırtılı gitarlar, bayağı ciladan uzak bir prodüksiyon. Niye o kadar etkilenmedim, bilemedim.
8,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder