Organik olarak da birbirleriyle alakalı sanatçılardan müteşekkil İsveç agresif cazı da soundunu oluşturdu ve piyasada kalıcı bir hale geldi sanki. Fire!Orchestra, Fire! gibi gruplar geliyor ilk akla. Aralarına The End de katılıyor gibi sanırsam, kalıcı olup olmayacaklarına zaman karar verecek. Bayan desek ayrı kızıyorlar hanımkızımız desek ayrı, kadın vokal çığlıklarla, böğürerek, atonal çığrışlarla duygusal ve sarsıcı bir maceraya sürüklüyor dinleyeni. Bir hikaye anlatıyor gibi yada bir deneyim paylaşıyordur. Çok da merak edip sözleri incelemedim açıkçası. Progresif, gürültülü, saykedelik, tezatça funky ve keskin tınılarda enstrümantal icra da altta kalmıyor. Şarkı düzeni ve şarkıların kendi içinde takip ettiği delişmen rota ayrıca hoşuma gitti. Sarmal ve tekrara bir tık beklenenden fazla kaçıyorlar, o ayrı. İlginçtir, albüme adını veren parçada da çarpık çurpuk, speed içmiş GY!BE tadı aldım. Dağınık ve rastgelelik dinleyeni zorlayacaktır ve albümün kalitesini de düşürecektir. İçlerinden geldiği gibi kaydetmişler gibi de duruyordur. Lakin buradaki enerjiyi beğendim.
7,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder