Bir süredir düz metal canım çekiyordu. Sıraya bir kaç albüm alıp dinleyene kadar bu isteğim de dindi. Sadece metal değil müziğe ilgimi de kaybettim bir süre. Borknagar sayesinde, ne alakaysa, tekrar müzik aşkım alevlendi ve cebelleştiğim The Ocean ile Slayer kayıtlarından keyif almaya başladım. Hatta dosta düşmana ilan ediyorum grubun bu 6. albümü hakettiğinin altında olumlu tepkiler almış. Hiç sevmediğim bağıran vokal tekniğine rağmen söylüyorum bunu. Ve elbette parçaların bir miktar sönük kaldığını da kabul ediyorum. Emektar bateristleri de bu kayıttan önce gruptan ayrılmış. Neyse ne arkadaş, iyi bir albüm. Ortalarına gelince kaydın daha bir tav oluyorsunuz, güzel börtü böcek kurukafa felan gününüz neşeleniyor.
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder