İhsan'ın yazarı son yapıtında okuyucuya açık açık meydan okuyor. 120 deyiş karakterin zamandan mekandan azade gerçekliği müphem sayıklamalarına dönüşüyor. Dil kurcalanıyor, kelimelerle oynanıyor. Yoruma açık anlatı bende bir ayrılık ya da bir ölümü takip eden travmatik bir deneyimin kitabın karakterini delilik denen bir çukura sürüklemesi neticesinde kendi içinde sarmala düşerek tekrar ettiği bir döngüyü hatırlattı. Olric gibi bir içsesi var: Serper. Kimi zaman silkeleyebiliyor karakteri. Ama görünen o ki belki de bir hastanede geleceği olmayan bir noktada hapis karakter o çukurun çoktan en dibine tavşanlar gibi yuvasını yapmış.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder