RETRO: Nightwish - Over the Hills and Far Away (2001, EP)

 

Grubun albüm kapakları hep bir değişik. Romantik olduğu kadar kitsch. 4 parçadan oluşan kaydın en güçlü parçası hoptempo geleneksel bir İngiliz melodisi de olan ve albümle aynı adı taşıyan Tepeler ve daha neler neler.  Diğer parçalar da kaydın genel atmosferiyle yani romantizmle çelişmeyen bir performans göstermektedir.

7,50/10

Pink Floyd - Atom Heart Mother (1970)

 

Bildiğimiz Pink Floyd'un ilk adımlarını dinleyebilmek için kıçı büyük bir ineğin kafasını döndertip bize bakarak poz vermesi gerekiyormuş. Progresif ve saykedelik olmanın yanısıra bir o kadar da senfonik / koral ve üstelik deneysel. Ses açısından da dinlemesi kolay bir deneyim. Eski kayıtların prodüksiyonunu her zaman tercih ederim zaten. Kayda adını veren parça tek başına yeter bir sebep aslında. Tripy bir yolculuk felan havalarında işte.

8,0+/10

The End - Allt Är Intet (2020)

 

Organik olarak da birbirleriyle alakalı sanatçılardan müteşekkil İsveç agresif cazı da soundunu oluşturdu ve piyasada kalıcı bir hale geldi sanki. Fire!Orchestra, Fire! gibi gruplar geliyor ilk akla. Aralarına The End de katılıyor gibi sanırsam, kalıcı olup olmayacaklarına zaman karar verecek. Bayan desek ayrı kızıyorlar hanımkızımız desek ayrı, kadın vokal çığlıklarla, böğürerek, atonal çığrışlarla duygusal ve sarsıcı bir maceraya sürüklüyor dinleyeni. Bir hikaye anlatıyor gibi yada bir deneyim paylaşıyordur. Çok da merak edip sözleri incelemedim açıkçası. Progresif, gürültülü, saykedelik, tezatça funky ve keskin tınılarda enstrümantal icra da altta kalmıyor. Şarkı düzeni ve şarkıların kendi içinde takip ettiği delişmen rota ayrıca hoşuma gitti. Sarmal ve tekrara bir tık beklenenden fazla kaçıyorlar, o ayrı. İlginçtir, albüme adını veren parçada da çarpık çurpuk, speed içmiş GY!BE tadı aldım. Dağınık ve rastgelelik dinleyeni zorlayacaktır ve albümün kalitesini de düşürecektir. İçlerinden geldiği gibi kaydetmişler gibi de duruyordur. Lakin buradaki enerjiyi beğendim.

7,25/10

Ruhi Su - Beydağı'nın Başı (1988)

 

Bu sıcaklarda biraz da dengesiz ses kalitesi sebebiyle çok da alışamadığım bir kayıt oldu bu. Uzun süredir Ruhi Su dinliyor olmanın getirdiği bir metal yorgunluğu da mevcut. Kendini tekrar eden söyleme tarzına rağmen gayet güçlü türkülere de yer verilmiş. Yine de sanatçının adı geçince akla ilk gelecek yapıtlarından olduğunu söylemeden geçmeyelim.

6,75/10 

Hüseyin Yurtdaş - Terpiştiriyordu

 

İhsan'ın yazarı son yapıtında okuyucuya açık açık meydan okuyor. 120 deyiş karakterin zamandan mekandan azade gerçekliği müphem sayıklamalarına dönüşüyor. Dil kurcalanıyor, kelimelerle oynanıyor. Yoruma açık anlatı bende bir ayrılık ya da bir ölümü takip eden travmatik bir deneyimin kitabın karakterini delilik denen bir çukura sürüklemesi neticesinde kendi içinde sarmala düşerek tekrar ettiği bir döngüyü hatırlattı. Olric gibi bir içsesi var: Serper. Kimi zaman silkeleyebiliyor karakteri. Ama görünen o ki belki de bir hastanede geleceği olmayan bir noktada hapis karakter o çukurun çoktan en dibine tavşanlar gibi yuvasını yapmış.

Slayer - Divine Intervention (1994)

 

Bir süredir düz metal canım çekiyordu. Sıraya bir kaç albüm alıp dinleyene kadar bu isteğim de dindi. Sadece metal değil müziğe ilgimi de kaybettim bir süre. Borknagar sayesinde, ne alakaysa, tekrar müzik aşkım alevlendi ve cebelleştiğim The Ocean ile Slayer kayıtlarından keyif almaya başladım. Hatta dosta düşmana ilan ediyorum grubun bu 6. albümü hakettiğinin altında olumlu tepkiler almış. Hiç sevmediğim bağıran vokal tekniğine rağmen söylüyorum bunu. Ve elbette parçaların bir miktar sönük kaldığını da kabul ediyorum. Emektar bateristleri de bu kayıttan önce gruptan ayrılmış. Neyse ne arkadaş, iyi bir albüm. Ortalarına gelince kaydın daha bir tav oluyorsunuz,  güzel börtü böcek kurukafa felan gününüz neşeleniyor.

7,75/10

The Ocean - Phanerozoic II: Mesozoic / Cenozoic (2020)

 

The Ocean Collective adıyla yayınladıkları bu albüm vasıtasıyla gruba bir şans daha veriyorum kendimce. Daha önce belirttiğim gibi seveni hayli sever bu grubu. Hayli progresif kulvarda atmosferik sludge/post-metal yapıyorlar. Katmanlı değil belki lakin çoklu uzamsal bir seyir izliyor parçalar. Geçişler (melodik ve agresif diaylog) ve kısmi yükselmeler gayet iyi. Vokal brütalleşince gaza gelmiyor değilsiniz. Baslar, trompet, ziller gibi kulakta somutlanan prodüksiyon da etkileyici. Ama ki aması olmazsa olmaz, kompleks yapısı dinleyeni , bu tarz müziğe özellikle beğenenler ve aşina olanlar hariç, zorlayabilir. Hatta biraz dağınık bir yapısı var kaydın bile diyesim geldi.

7,25/10

Emel - The Tunis Diaries (2020)

 

Modern Arap folk müziğini kalkındırmak için bir Emel bir de klasik gitar yeter, artar bile. Dinledikçe Allah Allah içinizin yanacağı ama doya doya içmekten geri duramayacağınız bir mey, bir meydan okuma. Çok güzel çok şukela ama bir yere kadar. O yer ise kaydın yarısı belki bir kaç tanesiyle yarısından da fazlasını oluşturan coverlar. Şarkı seçimi ilginç. The Man Who Sold The World? Sabbath Blooody Sabbath? Every You Every Me? War Child'a gelince sizi rahatsız eden şeyi anlıyorsunuz. Direkt Dolores'in vokalini taklit ediyor, sanatçı sesin tınısıyla. Kısa kesersek, kaydın süresini  bir ve de buçuk saate çıkartan bu kadar yeniden yorum albümün paçasına yapışıyor ve aşağı çekiyor. Bununla birlikte kaydın tümünde vokalin notalar arasında akrobasi yapmasını dinlemek müthiş keyifli. Arapça şarkılarda da belirttiğim gibi büyüleyici bir atmosfer ile sarmalanıyorsunuz, eh biraz da efkarlanıyoruz.

8,0-/10

Martha Wells - Katilbot Günlükleri II: Yapay Koşullanma

 

Güvenlik botumuz geçmişinde öznesi olduğu katliamın gizemlerini ortaya çıkararak vicdanını aklama yolunda adım atarken bir uzaygemisi ile "arkadaş" olacak ve iş yaptığı organik işverenlerin canını birden fazla kez kurtaracaktır. Kurguda Tanrı'nın eli denen anlaşılmaz müdahaleler hacking terimleri ile bolca canlandırılmaktadır. Belki de teoride mümkünatı bulunur, bilemeyiz de bana sihir gibi geldi hepsi. Bir çırpıda okunan, kahramanımıza biraz daha ısındığımız ama novella (kısa roman) olmasından da ötürü de sığ ve lineer bir güzergah izleyen bir hikaye ile karşı karşıyayız. Devamına bakacağız inşaslah.

alt-J - The Dream (2022)

 Grubun bu son kaydından hoşbeşleşeceğimi hiç düşünmemiştim. Tabi grubun önceki işlerine bakınca gayet doğal bu önyargı. Sonuç olarak hiç de fena bir iş çıkarmamışlar. Folk etkisi daha bi belirgenleşmiş. Bazı bazı bu amerikalı saykedelik folk tınılar hissedilmiyor değil. Bestelerdeki çeşitlilik bir miktar daha uyum içinde. Nakaratı öne çıkan parçalar da itici değiller ve eğlenceliler. Misal Hard Drive Gold. En azından fire çığlığı beni rahatsuz etmedü. 

7,50/10

Rainbow Arabia - Kabukimono (2009, EP)

 

Tropikana, Karayipler, saykedelik, indie pop, felan yaz kumsal binkafalar filan. zararsız şeyler.

Remikslenen iki şarkıda eskiden sevdiğimiz kışkırtıcı yüzlerini hatırlama imkanı buluyoruz ama öyle bir esamesi gelip geçiyor.

5,50+/10

RETRO: Nightwish - Century Child (2002)

 

Gruba ilgimi kaybettiğim albüm. Bu tür gruplar profesyonelleştikçe albümlerine ısınamaz oluyorum. İşin içine fazlasıyla hesap kitap giriyor gibi geliyor bana. Zaten kronolojik sırada dinledikçe dinleyeni şaşırtmamaya da başlıyorlar. Erkek vokal bir kaç yerde öne çıkmakta. Bu tür için mutlaka gerekli diyorum demesine de oek kaliteli bir seçenek ile karşı karşıya değiliz. Operadaki Hayalet, Slaying the Dreamer gibi bir çok pek çok hoş nakaratlı parça pinçik içeriyor. Tekrara düşmek gerekirse eskiden beri dinliyorsanız çok şaşırmayacaksınız, beklediğiniz boyu aşmayan sakin sularda yüzeceeniz.

6,75/10