Ara ara takip ettiğim grubu ilk dinlediğimde konseptten haberim olmadan renklerle tarif etmeye çalışmıştım. Geçen seneki albümlerinin rengi olarak da altın sarısı ve griyi seçmişler. O kadar başarılılar ki duyguyu vermekte, bu renklerin temsil ettiği sıkıcılığı, bıkkınlığı ve tembelliği dinleyiciye de hissettirebiliyorlar. Aslında yapmaya çalıştıkları şeyi anlıyorum. Stoner musikisini progresif saykedelik yöne bükmek, hatta bir kaç yerde dreamy bile diyebiliriz. Yer yer eski Baroness parladığında grubun ne güzel adamlardan müteşekkil olduklarını anlayabiliyoruz.Her ne kadar prodüksiyonla ve arayışlarla zedelense de. Not: Dinledikçe güzelleşiyor uzun süresine rağmen, ama bir yere kadar.
6,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder