Aslında RETRO başlığı altına listelemem lazımdı ama eskiden de bu albümün o kadar yerildiğini biliyordum ki zamanında kulak vermedim. Çünkü Slayer kendilerini satıp nu metale yakın bir şeyler yapmıştı. Aslında thrash'i tamamıyla terketmemişler, groove ve modern öğelerle birleştirmişler burada. Nu metal dinleyen biri olarak bu noktada eleştiri getirmem yanlış olur. Aksine üç dört adet gayet etkileyici parça içermekte kayıt. Ama geri kalanlar ise altyapı olarak birbirlerine çok benziyor. Zamanında dinleseydim daha bi hoşuma gidermiş yağni. Belki de yaşlandım bilmiyorum ama bağırışlı vokal de pek cezbetmiyor artık. Hani güçlü tok vokal olur, zorlanmaksızın müziğini icra eder yani şarkı söyler. Ancak arka arkaya durmadan bağıran birini dinlediğimde beni sürekli bir azar yeme seansına katılmış gibi hissettiriyor. Zaten laf aramızda, linç etmeyiniz lütfen, Tom amcanın vokalinin hayranı da değilim. Yalnız enstrüman icrasının oldukça akıcı olduğunu söylemeliyim. Kapak da bence şık. Elbette bu Slayer mı, Slayer olduğunu unutarak dinleyebilir misiniz, size kalmış. Başarırsanız en azından kötü bir albüm olmadığının farkına varacaksınız. Burada da ses değişikliğine giden ve başka şeyler deneyen grupların en azından bu kayıtları başka bir isimle yapmaları gerektiğine dair görüşümü de belirtip geçeyim.
6,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder