More ismindeki sanırım deneysel bir filmin müziklerini kotarmış grup. Kuş cıvıltıları ile birlikte doğal bir giriş yapılıyor, akustik gitar ve yumuşak vokalle ferahlatıcı bir girizgah bu. Kısa süre içinde de şizofrenik bir hale bürünüyoruz. Çünkü bu dingin ve etnik saykedelik müziğin yanısıra alışık olmadığımız sertlikte vokal tekniğiyle bayağı bayağı cızır cazır bir rock müziğine, daha doğrusu bir buna bir ötekine maruz kalıyoruz. Bunun adı manik depresiftir, dostlar. Dolayısıyla görsellik acaba ne sunuyor diye merak uyandırıyor, belki de aradaki bağlantıyı kuracak şifreler orada yatmakta? Aslında albümde bu karışıklığı yaratan şey altyapı olarak temeldeki farkılıklar. Blues, progresif, folk ve ambiyans tabanı üzerinde birbirinden bağımsız şekilde yükseliyor şarkılar. Yine de keyifli bir kayıt olduğu şüphe götürmez bir gerçek.
6,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder