Bugün Türkiye radikal solu içinde ayrıksı bir yerde duran Odak çevresinin öncülü Üçüncü Yol grubunun, sonu faciayla biten Akyazı soygun girişimine katılıp hayatta kalan tek grup üyesi İsmail Gökalp, bu kitap vasıtasıyla sadece bu meşum olayı değil bu vesileyle siyasi hatıratını özetliyor. Öncelikle bugün Odak grubu küçük sayısallığına rağmen durmaksızın operasyon gören bir grup. İşin ilginci yayınlarına bakıldığında görece etkisiz varlığına rağmen solda görmeye alışkın olmadığımız bir olgunlukta değerlendirmelerde bulunan, yerli yerinde eleştiriler getirmekten çekinmeyen ve ayağını kökleştiği yerel özgünlükleri reddetmeden (Şefik Hüsnü, Mihri Belli ve Kurtuluş Savaşı) sağlam basmaya çalışan yapısıyla şiddeti pratik haline getirmediği aşikar. Ama eskiden görüldüğü kadarıyla diğerlerinden pratikte pek bir farkı yokmuş. Bunu ben değil yazar belirtiyor. Idol aldığı devrimci ağbileri o kadar gözüpek ve cesur ki elinde silahla geziniyor, polise de doğrultmaktan kaçınmıyor. Bu kadar basite indirgendi yani. Diğer yandan kamulaştırma adı altında bildiğin soygun girişiminin nasıl bütün bir kasaba halkıyla çatışmayla sonuçlandığını okurken getirilen kısıtlı özeleştiri (öldürülen insanlara karşı mekanik bir bakış açısı) o kadar havada kalıyor ki. Sadece soygun hüviyetiyle değil elinde silah halkın canına da kastetme olasılığı olarak somutlanıyor aslında kamulaştırma denen eylem şekli. Benim fikrim hissiyatım bu. İster istemez patlayan silahın sorumluluğundan kaçınarak (bu olaya özgü konuşmuyorum) halka rağmen halkçılığın zirvesinde dolaşmanın sonucu elbette yılların heba edildiği bir boşa çekme fenomeni ile tarif edilecektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder