Brütalden melodiğe rahatça geçebilen güçte yeni vokalleriyle kaydettikleri bu ilk albüm sound olarak da bir kopuş sergiliyor. Üst kimlik olarak ben modern melodik heavy metal olarak tanımlıyorum. Elbette alt kimliği olacak. Hala tam anlamıyla terkedilmemiş bir 70lerin izi var, folk var felan. Ancak benim şahsen şu an bozulduğum bir öğe de var. Albümdeki parçalar gruuvi olmanın ötesinde basit. Üç beş sene öncesinde dinlemiş olsaydım, hmm üç olabilir de beş eşyanın tabiatına aykırı, favori albümlerimden biri olurdu. Şimdi ise dinlerken eğlendiren, sertlikten taviz vermeden melodiyi koruyan bu bestelerin basitliği ya da açık açık söyleyeyim popülerci zihniyete fazlasıyla açık olması kalıcılığı öldürüyor. Evet dinlerken eğleniyorum, ama daha da dinlemek istemiyorum. At kenara durumu yani.Albümdeki ilginç şeylerden biri de 8. parçanın Ogün Sanlısoy tarzına yakın olması.
8,0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder