Yansıtıldığının aksine depresif değil lakin hayatın anlamını sorgulayan 7 öyküden müteşekkil hoş bir okuntu. Arkadaşının ölümüne tanık Mecit'in arkadaşının oğluna rastlamasıyla gelişen talihsiz olayı anlatan Çıkmaz en sevdiğim hikaye oldu. Biraz da giriş gelişme sonuç gibi klasik doğrultuyu tam tamına takip etmesinin katkısı var. Deneme kabilinden hikayelerle kendi içinde boğulan olaysız modern öykücülüğün tersine bir okuma her zaman mest eder. Bir de yazılan onca sene sonra bile eserin bu kadar sağlam bir şekilde ayakta duruyor olması da yazarın kaleminin gücünü betimliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder