Dinledikçe açılan kaliteli bir albüm. Ama tarz önemli. Misal ben Fransızların müzikal ekolünü çok sevmiyorum. Ki bu albümü de besleyen damarlardan biri. Diğeri de flütlü felan progresif olsa gerek. Evet biraz çılgınca bir sav. Biraz da klasik musiki. Zaten bu saray havası hep olagelmiştir. Buna rağmen albümde bir o kadar da hoşlukları ve şirinlikleriyle akılda kalıcı parça bulunmakta. Aşk Yüzünden, Leyla, Duvar ve farklı bir haleti ruhiyeyi temsilen Babamı Anarken benim için öne çıkan parçalar. Entelektüel bir birikimle yazılan sözlerin nereye çıktığını hesap edemeyen saflık (yalnızlık peçete, leke de aşk.. felan nereye gidiyor bu sözler tövbe) işaretleri ile grup hakkında diğer bir teorim belirginleşiyor. Politik görüşleri ne olursa olsun, ilk dönemlerinde folklör ne kadar etkili olursa olsun, grup burjuva aydın tipolojinin vücuta bürünmüş hali gibi.
6,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder