Uriah Heep - Salisbury (1971)

 

Rock tarihinin önemli kayıtlarından biri. Yetmişlerin en sağlam şarkılarından biri Lady in Black'in katkısı büyük. Her parçanın kendine ait bir karakteri ve hassasiyeti var. Ancak bugünkü beğeni kriterlerimize göre parçaların hepsi bir gariplik de sergilemekte. O zamanlarda elbette hard rock kuralları henüz oturmamış durumda. Bu enteresanlıklar için progresif rock maceracılığını suçlayabiliriz. Yine de  pop estetistiği taşıdığını söylemek bile mümkün. Yağni sert müzik sevmeyenler bile rahatlıkla dinleyebilir. Albüm kapağı yanıltıcı bu cihette. Dolayısıyla grubun önceki çizgisinden de farklılıklar taşımakta. Puanlamada yaşadığım kararsızlığı 16 dakikalık orkestral tarafı güçlü epika Salisbury parçası gidermeyi başardı.

8,0/10

Ezginin Günlüğü - Aşk Yüzünden (1998)

 

Dinledikçe açılan kaliteli bir albüm. Ama tarz önemli. Misal ben Fransızların müzikal ekolünü çok sevmiyorum. Ki bu albümü de besleyen damarlardan biri. Diğeri de flütlü felan progresif olsa gerek. Evet biraz çılgınca bir sav. Biraz da klasik musiki. Zaten bu saray havası hep olagelmiştir. Buna rağmen albümde bir o kadar da hoşlukları  ve şirinlikleriyle akılda kalıcı parça bulunmakta. Aşk Yüzünden, Leyla, Duvar ve farklı bir haleti ruhiyeyi temsilen Babamı Anarken benim için öne çıkan parçalar. Entelektüel bir birikimle yazılan sözlerin nereye çıktığını hesap edemeyen saflık (yalnızlık peçete, leke de aşk.. felan nereye gidiyor bu sözler tövbe) işaretleri ile grup hakkında diğer bir teorim belirginleşiyor. Politik görüşleri ne olursa olsun, ilk dönemlerinde folklör ne kadar etkili olursa olsun, grup burjuva aydın tipolojinin vücuta bürünmüş hali gibi.

6,50+/10

Fela Ransome-Kuti & The Africa 70 - Confusion (1974)

 

Bu tam tamına beşinci Fela Kuti albümüm. Biraz değişik, 2 bölümlü tek şarkı var ve başlangıcı hep enstrümantal ve biraz da saykedelik havalarda. Fakat bir türlü kaydın layıkıyla içine girmek nasip olmadı. Zaman beni de değiştirdi herhalde. Halbuki Afrikalı funk ustasının en parlak dönemlerine ait çalışmalarından biri.

6,50+/10

Yusuf Atılgan - Anayurt Oteli

 

Dayanılacak gibi değildi bu özgürlük.

Zebercet. Saplantılı bekleyiş hali, hayatının rutinini bozuyor. 

yalnızlık-yabancılaşma gibi bir temayı

kececi sulalesinin hatiralari, 

kececi sulalesinin hatiralari, 

kececi sulalesinin hatiralari, psikolojisini analize 

domuza benziyorsun sen
eşeğe
öküze
ineğe
katıra
maymuna..."

 sexuality and obsession. 

 ‘nasıl seninim’  

donunun sol paçasından fildişi renginde koyuca bir sıvı

zebercet 

Tezer Özlü - Eski Bahçe - Eski Sevgi

 

Eski Bahçe öykü kitabıyla yayınlanmamış ve Almanca asıllarından çevrilen son hikayelerinin Eski Sevgi adıyla bir araya getirildiği öykü kitabın ilk YKY baskısı. Çocukluğumun Soğuk Geceleri'ni gençliğimde okumuşluğum vardır ve aklımda otosansüre takılmayan açıklıkla kendi yaşamından parçaları paylaşmasının sarsıcılığı kalmış. Bu hikayeler de çok farklı değil. Girişi, sonucu , meseli ve dersi olan yüzyıl önceki öykü tarzı yerine 50'li yıllarla gündeme gelmiş olan kendi hayatından ilham alan, deneme çizgisine yakın, ciddiyetini takınmış modern bir tarzda yazıyor. Bu kitaptaki ilk öykülerde gerçeklik sürreal bir biçimde fantezi dünyası ile birleşirken sonlarda hikayeciliğin çok daha damıtılmış bir şekle kavuştuğunu gözlüyoruz. Aldığımız okuma lezzeti kronolojik gelişmenin yanısıra etrafındaki insanları da hikayelere dahil etmesiyle artıyor. Tezer Özlü'nün trajik bir hayatı var ve bu karamsarlığı daha doğrusu varoluşçu felsefeciler gibi hayatı tüm korkunçluğuyla kabulü öykülerin iklimini belirliyor. Şahsen kitabın ikinci kısmının ismine bakmayın, Eski Sevgi bir mekan ismi, öykülerde sevgi, nefret gibi duygulara yer verildiğini göremiyorum. Belki dolaylı olarak arkadaşlarını anlattığı anlarda soğuk iklim kırılabiliyor. Ayrıca ülkemizde Almanca okuduğu okuldan itibaren yurtdışında da göçebe tarzı yaşamın izleği yabancılaşma kavramı etrafında şekillenmekte.

EABS - Discipline of Sun Ra (2020)

 

Önceki albümüne kıyasla daha çok sevdiğimi söyleyebilirim zira deneyci caz üstadlarından Sun Ra'ya saygı albümü olduğunu müritleriyiz biz diye kaydı adlandıkları anda beklentim de düşmüştü. Demek ki her deneysel ve avangard şey kulakları ve sinirleri zorlayacak manasına gelmiyormuş. Tam tersine zihni açıyor bile diyebiliriz. Tabi grubun Sun Ra bestelerini kendine göre yorumlamasının etkisi ne kadardır, bilemiyorum. Ama uzay semalarında kimi zaman dingin kimi zaman hophop funk resitali tam da bu aralar bilinç dışı bir şekilde ihtiyacım olan şeylerden biriymiş. 

8,0/10

E.M. Cioran - Burukluk

 

Çürümenin Kitabı'ndan kısa bir süre sonra yazdığı ve yine ilk dönem eserlerinden olan Burukluk, yazarın yalnızlık, müzik, din, zaman gibi kimi başlıklar altında deyişlerini içermekte. Aynı karamsarlık devam etmekle birlikte nihilizmi sarkastik bir bakış açısıyla sanki daha fazla vurgulamış gibi duruyor. Bu sebeple çoğu yerde ciddiyetini kaybetmesi bu karamsarlığın aralanmasına neden oluyor. Diğer yandan da yıkıcı bir nihilizmden ziyade yaşamın absürtlüğünü  ve bununla yaşamayı kabul eden varoluşçuluğun izlerini sürmek de mümkün. Okuyan herkesin kendine ait bir aforizma bulabileceği bir eser. Aşağıdakiler gibi...

Fizik ile psikolojinin doğmalarından epey evvel, acı maddeyi parçalıyordu; keder de ruhu...

Ayakta bir karar alırım; uzanırım --- ve iptal ederim.

İt kopuk takımı bir mitosu benimserse, bir katliama veya daha kötüsü yeni bir dine hazırlıklı olun.

Feleğin sillesini yiyenlerin son çaresi felek fikri'dir.

Hooded Menace - The Tritonus Bell (2021)

 

İsminden oldukça söz ettiren grup bu son ki altıncı olur, albümüyle death doom estetiğine heavy metal riffleri kazandırarak türe dinamizm kazandırıyor. Başarılı bir düzenleme ve kaliteli bir prodüksiyon ile sevenleri kucaklıyor. Ben My Dying'e bile ısınamamışken, sonuçta her türü seveceğiz diye alnımıza yazılmamış, bu doping bana kafi gelmedi. Ve Allah var yukarıda, çok dinledim, çok sevmeye çalıştım. Vokallerin sertliği de hiç yardımcı olmadı. Yine de keyifle dinledim, bir pişmanlık durumu yok. Bu İngiliz doom ekolünü dinlediğim günlere geri döndürdü.

6,50+/10

Pentagram - Makina Elektrika (2022)

 

Grubun tarihinde iz bırakan müzisyenlerin bir araya geldiği bu son kaydın çıkış şarkısı Bu Düzen Yıkılsın'ı duyunca eh, eski günlerin gölgesinde kalıyor, nakarattaki kaba slogan biraz rahatsız ediyor, yine de fena değil demiştim, üzülerek farkına varıyoruz ki albümün belki de en sağlam şarkılarından biri imiş. Haksızlık etmeyelim, hemen hemen her parçanın iyi bir yanı var, zayıf yanı olduğu gibi, Sur'da rifler , Ogün'ün vokali iyi, Pride'da eski günlerin havası yansımış ama asla o günlere ulaşacak güçte değil, Revenant deli başlıyor ama o ana kadardan tamamıyla farklı gruuvi/modern havalarda ve o hava neredeyse brütalesk ve doom diyebileceğimiz Sensiz'e bağlanıyor. Sevmedim. Maymunlar Gezegeni ile hareketleniyor ve bereketleniyoruz. Damn the War da eskilerin ruhunu taşıyor lakin o kadar melodik de değil, soloları da özlemişiz diğer yandan, Dünya ilginç bir şekilde etkileyici bir yorum, Sonsuz'u seven biri olarak spiritüel Ödenmez'i yine ağırlıklıkla sözlerinden dolayı beğenmedim ve Seek and Destroy yorumunu da gereksiz buldum. Dinledikçe bir nebze beğeni artsa da genel olarak dağınıklık sergileyen bir yapıt şeklinde özetlenebilir. Pentagram ne yapmak istemektedir, nereye varmak istemektedir, kafam karışmıştır zira değişime karşı bir kaç adım geriye atmıştır. 

6,75/10

Jessie Ware - What's Your Pleasure? (2020)

 Evet, yes, yah... Tam da böyle bir şeye ihtiyacım vardı. Kolay dinlenir melodik disko pop. Yalın bir prodüksiyon eşliğinde. Sevecen bir ablamız mikrofon başında. Demek ki piyasada da böyle bir açlık açıklık varmış, bu dördüncü albümü ile Jessie tam bir novapatlama yaşatmış. Herzaman olduu gibi apartı şeyler biraz da. Yine de kaydın ilk yarısının uçtuğunu söölemek mümkün. Vuuu! Bi tık uuğzun yane. Geçen sene yepisyeni albümü de merak celp edüyor.

7,50/10

Dead Can Dance - The Serpent's Egg (1988)

 

Batı ezoterizmi tadın da kayıt da rock çalgılarını ara ki bula sın. Vokal ağırlıklı spiritüel avrupa klasik öncesi klasik folklorü. Tarihsellik ne kadar kitabi ne kadar kurgusal, bilmem. Bir çarpıyor tokat, omuzlardan bindirgeditiyor. Sessiz dinleme günahına girmeyelim. Çünkü manastırların dışında ama heman kıyısında haç taşıyan hırsız köylü zakirleri. Ulises'in bakışı ve santur ne yapmıyor, yeterince kat kat katman. Parçalar namütenadiyen lineer. Öyleyse ;

Derin bir nefes al ve dinle.

7,75/10

Riot - ThunderSteel (1988)

 

Youtube'da bir metal belgeselinde rastlamıştım Riot'a. Tam da atak bir heavy metal dinlemeye ihtiyacım varken. Melodiyi de unutmayan speed/heavy/power metal üçgenini kurmuş bu kayıt grubun en baba albümü belki de. Maskotları pofuduk fok ile heavy metali tatluluK ekseninde buluşturan bu çalışma es geçilemez. Zira metal tarihinde yerini çoktan almış durumda. Metal ibaresi itinayla her cümlede geçirilir.

8,25/10