Yaylı dörtlülerin yada üçlü yani yaylı oda orkestraların performanslarında eksik kalan şeyi buldum sonunda. Besteler her ne kadar bu ufak gruplar için yazılsa da altı dolduracak bir piyanonun eksikliği hissediliyor. Daha önce yıllar yıllar önce piyanoyu kemana tercih ettiğimi söylemiştim. Dolayısıyla bu kayıtları dinleme serüvenim keyiften ziyade öğrenme amaçlı oluyor ister istemez. Yine de ünlü ve bir pek çok kaydı bulunan Emerson dörtlüsünün bu kaydı benim için bir nebze ufuk açan bir deneyim oldu. Doyurdu beni yani, keyif de alabildim.
Dvorak Çek asıllı bir besteci olmasına rağmen nedense Amerika'dan hayli esinlenmiş. Yeni Dünya senfonisi haricinde resmi adı quartet no.12 olan American quartet adlı burada da yer verilen çalışması da varmış. Eser romantizmin sınırlarını zorlayan ve hayli dramatik bir tempoyu takip eden bir çalışma. Belki de isminden şartlanmanın etkisiyle bir ucundan yeni kıtayı hayal ettirmeyi başarıyor. Motifler bölümler içinde sık sık yinelense de bu tekrarlar yaratıcı farklılıklara dayanıyor. Sıkmadan kolay adapte olmamızı sağlıyor. Camiasında iyi addedilen bu çalışmadan sonra Çaykovski'nin 1 nolu quarteti icra olunmakta. Bu bestenin sadece beste içinde değil tüm albümde ayrıksı bir yerde duran 2. bölümü duygusal zarafeti ile ses getirmiş. Linç yemeyeceksem beni pek de etkilemediğini belirtip geçeyim. Diğer bölümler ise oldukça akıcı ve basit melodilere dayanıyor. O yüzden her zamanki gibi dinleyeni kısa sürede sarıp sarmaladığını söyleyebilirim ki Çaykovski için doğaldır. Benzer şekilde Borodin'in ikinci quartetinin de ünlü bölümü daha sakin bir atmosfer sergiliyor. Bestenin lirik ve biraz da sıkıcı diğer bölümlerine (en azından ilk ikisine) nazaran bu üçüncü kısmın öne çıktığı söylenebilir. Çünkü çokca değişik varyasyonlarla tekrar edilse de güçlü bir motife sahip.
7,50--/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder