Doksanlar popun klasikleştiği bugünlerde gençlerin hoşlandığı parçalar hareketli ve eğlenceli olanlar oldu çoğu zaman. Gerçekten de ağır şarkılar nostaljinin tozlarına gömülmüş durumda. O dinlediğimiz günlerde ayılıp bayıldığımız bu kayıtların mihrabı biraz sallantıda diğer bir deyişle. İşin ilginç tarafı prodüksiyonun yalınlığı o zamanda dahi naftalin bir koku bırakıyordu o klasik albümlerde. Demet, Emel ve bu albümüyle Sertab Erener gibi. Yine de kendine özgü bestecilikleri o günlerden beri bizzatihi kendileri tarafından bile geçilemedi. O günün prodüktörleri, bestecileri , güftecileri artık neyle beslendiyse öyle. Demem o ki bu klasik eserin bende 9'u ezer geçer toza boğar diye düşünmüştüm.
8,75-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder