Bu ikinci albüm o biçim de farklı. İlki için tam bir festival kaydı demiştim ya bu da tam tersi, oda müziği ayarında, minimal ve içine içine okunan bestelerden oluşmakta. Yaşama sevinci azdan birazdan tükenmeye başlamış. Duygusal olarak , işitsel olarak dengesizlik hakim. Dolayısıyla samimiyeti kolayca hissedilebiliyor. Yalnız medyada niye Radiohead ile karşılaştırılırlar, hiç anlamadım. Vokal bile eleştirilerden etkilenip kendini kısıtlamış gibi. İntrosu oryantal ezgisi ve hoyt hoyt korosu ile değişik ama etkileyici. Üç beş iyi fikir de içermekle beraber daha çok atmosfere yönelinmiş. Diğer bir deyişle ilk albümle arada bayağı bayağı fark var.
6,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder