Denk geldiğim kadarıyla döngülerin kısalığı ve tek boyutluluk sebebiyle klasik müzikte minimalizme şüpheyle yaklaşmaktan başka seçenek yok benim cephemde. Bu albüm daha bir değişik. Elektronik etki bir yana aynı anda post-minimalist de olabilen yani üstte ve altta ayrı akıntıyla ilerleyebilen daha renkli ve aydınlık ve parıltılı bir dinleti. Bırakın dinlerken boğmayı gayet keyif de verdi. Hayalgücünü harekete geçirebilen çalışma yine de minimalizmin beni sıkıntıya sokan yanlarına dokundurup bir hatırlatmaktan vazgeçemiyor. Dinlediğim versiyon In The Upper Room bestesinden de bazı parçalar içermekte.
7,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder