Özellikle vokalde somutlanan tekdüzelikten sıyrılma adına sağlam bir çaba. Vokal tarz itibariyle çeşitlenmiş, biraz renklenmiş , seversiniz sevmezsiniz hatta tiz çıkışlarda bile bulunuyor. Enstrümental kısımlarda çok farklı değil. Sert riffler ara ara su yüzüne çıkmakla kalmıyor caz normlarının baştan sona hakim olduğu bir şarkıya dahi yer verilmiş albümde. İsveççe versiyonu daha çok dinledim. İngilizceye kıyasla albümü daha egzotik kılmakla birlikte Opet'in vokal tarzı daha hece hece söylenen bir dile uygun gibi, Japonca ya da hani biraz Türkçe gibi. Kaydı farklılaştırma adına alıntılar ve korku filmini andırır ambiyatik intro da ayrı bir hava katıyor. Hiç sözleri okumadım ama konsept bir atmosfer olmasa da olmuş hani. "hiç bir şey olmasa bile kesinlikle bir şeyler olmuş" Ha, yine de yeni Opeth, Opeth'dir, besteleri hiç aklımda kalmıyor. Favori bir grubum değil, lakin daha önceleri dediğim gibi, dönüp dolaşıp yine ne yapmışlar diye kendimi onları dinlerken buluyorum, böyle de bir büyüleri var. Dinlerken kendinden geçenlere, onların anlattıklarına tanık oldukça ağzım açık ben de gıpta etmekle yetiniyorum. Maalesef bir tık , kıyasen, chartlarda az başarı göstermiş durumda.
7,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder