Post punk kökenli gotik rock'ın atmosferini özellikle vokal yorumu ve kaydında sergileyen, bir miktar daha sert bir zeminde durmasıyla metal köklerinden kopmamış bu albümde benim hoşlanmadığım şeyler: a) boğuk, yankılı, soğuk vokal b) keyboardın tınısının bazı parçalarda düğün salonlarındaki arkaik tonlara benzemesi. Hoşlandığım şey ise kabul edelim, bestecilikte iyi bir yerdeler. Seksenlere göndermeleri yakalayabilmekle birlikte o tarza hakim olmadığımdan başkalarının benzetmelerini kopyalarsak, Sisters of Mercy, Joy Division ve Type O Negative derler. Üçüncü şarkı Dust Is Our Fare Metallica ritimlerini andırmasıyla ve ayağını sürürcesine zorlanan albümün genel temposuna istisna oluşturması sebebiyle en sevdiğim parça oldu. Tiamat maceramı da böylelikle sonlandırıyorum.
7,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder