Obarey, şaşırdım! Grubun pek sevilmeyen bu albümü, benim dinlediğim en iyi albümlerinden biri oldu. Aslında albüm , bazı eski parçaların versiyonları, 4 adet cover (Iron Maiden-Children of the Damned, Running Wild-Under Jolly Roger, Scorpions-Fly to the Rainbow ve Judas Priest-Here Comes The Tears) ve senfonik ağırlıklı soundtrack parçalarından oluşan bir derleme. Coverlar ise senfonik olarak yorumlanmamasına rağmen gayet başarılı icra edilmiş. Toplamda 15 parça, boş yok. Özellikle Down the Qliphotic Tunnel ve arkasından onu takip edebilecek en güzel şey Up to Netzach / Floating Back enfes , yeme de dinle parçalar. Yalnız albüm sonuna doğru bir gevşeme, dağılma , saçılma durumları varki bestelerin, azcık da olsa yorulduğunuzu hissediyorsunuz.
Eklektik ve yaratıcı yapısı gereği defalarca sıkılmaksızın kendini dinleten güzel bi şi...
(9,25 /10)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder