13 Ocak 2008 Pazar

Nagelfar - Hünengrab Im Herbst (1997)


2. albümleri Srontgorrth gibi alışılmışın dışında deneysel (derken elektronik müzik katılmış bir black metali kastediyorum) ve muhteşem bir albümü dinledikten sonra kendi piyasasında çok az bilinen ve bilip dinleyenlerce de kült konumunda sevilen bu grubun diğer yapıtlarını dinlemeyi dört gözle bekliyordum. Parçalarını almanca yazan grubun ilk albümleri 97 çıkışlı bu albüm. Srontgorrth kadar deneysel olmasa da kendilerini diğer BM gruplarından ayırt edici özelliklerini bu albümde de sergiliyorlar. Manik depresif psikopat vokaller, folk müzikten etkilenme ve kompleks parçalar.
Albüm kız cortlatması dediğim kısa bir introyla açılıp Seelenland adlı folklorik black bir şarkıyla devam ediyor. Bence en zayıf parça bu. Sonra 14 dakikalık Schwanengesang yer yer kullanılan ve kafa beyin dağıtan güzel bir trash rifi ile diğer yandan boğazı yırtılırcasına tiz shriek ve yankılanan agresif clean vokaller ile dikkat çekiyor. Parçada folk müziğe yakın tok clean vokaller, ortasında Summoning vari keyboard efektleri de kullanılmış, yer yer akustik geçişlerle tamamiyle folklorik bir biçimde parça sonlanıyor. Kısacası hızlı BM ataklarıyla yavaş geçişleri içeren klasik bir Nagelfar parçası. Hünengrab Im Herbst ü dinlerken aklıma gelen şey ise Lacrimosa oldu, gotik clean vokaller ve su, deniz sesleri ile yavaş şekilde başlamışken sonlara doğru coşması,hipnotize bir atfosmere ulaşması, piyanonun parça boyunca çalması. Albümün en iyi parçalarından biri ise Bildnis der Apokalpyse. Çok enerjik ve bulaşıcı bir riff, distorte edilmiş agresif vokaller. Nefes nefese dinliyorsunuz. 5. parça Srontgorrth, doğru hatırlıyor isem takip eden albümde de yar alıyordu. Bu parçada ise baterist coşmuş durumda. Son parça ise tüyler ürperten girişi ile yine 14 dakikalık kompleks bir şarkı: Der Flug Des Raben. Flüt benzeri bir solo üzerinde acı çeken konuşma tarzı vokaller bir kaç dakika içinde değişip hızlı BM ataklarına dönüşüyor. Nefes almak için müzik yavaşlatılıyor, atmosferik BM ye bürünüyor şarkı ve üzerine piyano solosu devam ettiriliyor. Parça tekrar hızlanıp bitiveriyor. Özetle dinlemesi zor ama kilidi kırdıktan sonra da çok zevkli bir albüm.
Eğer black metalinizi bodoslama girdiği gibi bodoslama biten tarzda, Dark Funeral gibi istiyorsanız aradaki farkı söyleyim: estetik.
(8,5 /10)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder