Sanatçıyı bilenler bile bu albümü soundtrack olmasından ötürü es geçmiş- olmalılar. Evet, prodüksiyon ve besteler arasında bazı uyumsuzluklar göze çarpıyor. Ama diğer yandan da samimiyet fark edilmeyecek gibi değil. Sinema ile bu müziğin senkronizasyonu nasıldır bilmem. Lakin gözden kaçırılmaması gerken bir hazine yatıyor burada. Albüm kapağındaki gibi morlara bürünmüş süper Tuareg kahramanı Hamdi Muhtar, kötülere gitarın nağmeleri ile günlerini gösteriyor. Düğün kına funk ayarında albüm ilerliyor. Eğlenmeyen de ne bileyim. Ha ince sızım bir hüzün olacak elbet. Ya da ben manyağım burada bile böyle şeyler hissedebiliyorum. O zaman Adounia hepimize gelsin.
8,0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder