Olafur arkadaş demiş ki Chopin'i artık konser salonu formatından farklı bir şekilde yorumlamak lazım. Teknolojik imkanları da kullanarak yanına Alis kızcağızımızızız da alaraktan, otur piyanonun başına demiş, bir ihtimal emir kipi de kullanmıştır, değişik bir kayıt şey etmiş. Çok çok farklı sesler kulağa gelmese de, elit klasik musikişinaslar elbet şıpdadık farkları anlayacak ve dudak bürkeceklerdir, böyle depresif ve karanlık bir atmosferi dinleyiciye geçirme başarısını yakalamış ikili. Özellikle araya giren keman nağmeleri etkiyi katlamış. Canlı, yaşadığı belli olan belki de biraz field recording yapan folk grupların yaptığından esinlenen bir müziği ortaya koymuş ikili. Unutmadan eklemek gerekir ki, parçaların yarısı Olafur'un kendi bestesi ki bu da albümün başlığı neden Chopin Project sorusunu akla getiriyor. Nihayetinde prodüksiyondaki bu farklılık çığır açmıyor, duygusal olarak yaşananlardan farklı bir şey yaşatmıyor. Akılda da çok bir şeyler kalmıyor ki bu da Olafur kardeşin yaşadığı genel bir sorun maalesef.
6,25+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder