İlk iki albümüne çok da yükselemediğim Yes bu albümüyle bildiğimiz anlamda progresif rock yapıyor aslında. Gitar, bas ve hammond dengeli ve deneyci bir hat izliyor. Gerçekten biraz Pink Floyd biraz Genesis gibi. En büyük progresif grup oldukları için değil yani. Kompleks besteler ve renk sebebiyle biraz da. Vokalin düzlüğüne nazaran müzisyenlik ve enstrüman performanslar daha tercih edilir. Grup bu albümle birlikte büyük ve sevilen yapıtları çıkartmaya başlıyor. Ben de çok dinledim, şarkıları mırıldanacak kadar eşlik edebiliyorum. Lakin duygusal olarak keyif aldığımı söylemek zor. Hatta çarpılmayacak isem, diğer dinleyici kardeşlerin tersine ilk iki albümünün dahi gerisinde diyeceğim. Çünkü progresif rock ile aramda değişik bir ilişki var. Ve artık kendimi kandırmayacağım.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder